WBZ

W lipcu 2023 roku rozpoczęły się w Australii i Nowej Zelandii piłkarskie mistrzostwa świata kobiet. Z tej okazji prof. Dariusz Wojtaszyn, kierownik Pracowni Badań nad Historią Niemieckiego i Europejskiego Sportu w Centrum udzielił wywiadu szwedzkiej dziennikarce Lisie Edwinsson, który stał się podstawą artykułu opublikowanego w największej szwedzkiej gazecie "Dagens Nyheter". 

Zachęcamy do lektury!

Lisa Edwinsson,Damfotbollens järnridå – därför spelar inga lag från Östeuropa VM, „Dagens Nyheter”, 26.07.2023, https://www.dn.se/sport/damfotbollens-jarnrida-darfor-spelar-inga-lag-fran-osteuropa-vm/

W poniedziałek 19 czerwca o godz. 17.00 zapraszamy do Centrum im. Willy’ego Brandta UWr (ul. Strażnicza 1-3, sala nr 13) na spotkanie z prof. Andrzejem Gwoździem, redaktorem książki „Bauhausowcy i neoplastycy o filmie i kinie. Artykuły – dokumenty – scenariusze 1921–1936”. 

Spotkanie zwieńczy pokaz filmów związanego z Bauhausem Alfreda Ehrhardta:

1. Urkräfte am Werk (Pierwotne siły przy pracy, 1937/39, 15 min.)

2. Korallen – Skulpturen der Meere (Korale – rzeźby mórz, 1964, 12 min.)

3. Dampfende Erde (Parująca ziemia, 1961/62, 10 min.)

O książce:

Antologia gromadzi reprezentatywny wybór artykułów oraz dokumentów poświęconych zagadnieniom filmu i kina oraz scenariuszy powstałych w okresie 1921–1936 w kręgu myśli estetycznej Bauhausu oraz holenderskiej grupy De Stijl. Wypowiadają się tu zarówno autorzy, którzy o filmie i kinie pisali sporadycznie (na przykład neoplastycysta Theo van Doesburg), teoretycy, dla których praktyka filmowa stanowiła istotny punkt odniesienia (László Moholy-Nagy, Hans Richter), jak i twórcy gier świetlnych rozwijanych w ramach awangardowych praktyk „czystego kształtowania” równolegle z eksperymentami filmowymi innych artystów (Kurt Schwerdtfeger, Ludwig Hirschfeld-Mack, Werner Gräff).

Z recenzji dr hab. Agnieszki Rejniak-Majewskiej:

Dla współczesnego odbiorcy zaprezentowane w zbiorze teksty mogą być interesujące na kilku poziomach. Po pierwsze, jako przejaw świadomości filmowej szczególną wagę przywiązującej do strukturalnych możliwości tworzywa filmowego; po drugie, jako śmiałe wizje twórczego wykorzystania techniki, które z czasem dopiero znalazło szersze urzeczywistnienie. Wreszcie, jako ciekawy zapis kształtowania się i krążenia awangardowych idei, pozostających w dialogu ze współczesnością, będących odpowiedzią na nowe koncepcje przestrzeni i czasu, nowe wynalazki techniczne oraz wiedzę o otwartej i zmiennej naturze percepcji.

O filmach Alfreda Ehrhardta:

Dla wykształconego w Bauhausie Alfreda Ehrhardta, ważnego fotografa nowej rzeczowości, film był przede wszystkim sztuką wizualną. Ehrhardt (1901–1984) to jeden z najważniejszych filmowców i fotografów tradycji Bauhausu, mający na swoim koncie ponad 50 filmów i ponad 20 albumów o fotografii. W 1948 roku uznano go za „najważniejszego po wojnie niemieckiego twórcę Kulturfilmów”; dzisiaj mówilibyśmy raczej o starym mistrzu eksperymentalnego filmu dokumentalnego. W swoich filmach czerpał z fotografii awangardowej i filmu absolutnego lat dwudziestych XX wieku, które do dziś stanowią wyzwanie dla nowoczesności.

Andrzej Gwóźdź jest profesorem w Instytucie Nauk o Kulturze Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ostatnio opublikował m.in. „Kino na biegunach. Filmy niemieckie i ich historie 1949–1991” (2019) oraz „Powtórkę z Kutza. Tropy – interpretacje – rozmowy” (2019). W serii „Niemcy – Media – Kultura” ukazały się jego monografie „Obok kanonu. Tropami kina niemieckiego” (2011) i „Zaklinanie rzeczywistości. Filmy niemieckie i ich historie 1933–1949” (2018, wyd. 2 – 2020). W latach 2005–2009 prezes Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego; inicjator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami (od 2015).

Spotkanie jest organizowane we współpracy Centrum im. Willy’ego Brandta UWr oraz Alfred Ehrhardt Stiftung w Berlinie.

Serdecznie zapraszamy na spotkanie zorganizowane przez Akademickie Centrum Badań Ex-centrum Olgi Tokarczuk we współpracy z Zakładem Dydaktyki Literatury IFG, Centrum im. W. Brandta UWr oraz Fundacją Olgi Tokarczuk w ramach cyklu "Ex-centryczne dialogi". Naszym gościem będzie pisarz Radek Rak, laureat Nagrody Literackiej "Nike" 2020. Rozmowa odbędzie się w poniedziałek 29 maja o godz. 17.00 w Instytucie Filologii Germańskiej UWr, w sali 26, a poprowadzi ją dr Joanna Banachowicz.

Zapraszamy!

Centrum im. W. Brandta zaprasza na kolejny wykład w ramach cyklu "Ludzie Pogranicza". Wykład pt. "Lieber Landsmann…” – Wirpszowie i Günter Grass zaprezentuje dr Piotr Przybyła. Spotkanie odbędzie się w środę 24 kwietnia o godz. 17:00 w siedzibie Centrum (ul. Strażnicza 1-3 we Wrocławiu, sala 13). Wstęp wolny.

Dr Piotr Przybyła jest adiunktem w Katedrze Literatury i Kultury Niemiec Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy'ego Brandta UWr od 2014 roku. Absolwent studiów germanistycznych na Uniwersytecie Opolskim i Freie Universität w Berlinie oraz seminarium doktorskiego w CSNE im. W. Brandta UWr. Brał również udział w międzynarodowym kolegium doktoranckim „Promotionskolleg Ost-West" na Uniwersytecie Ruhry w Bochum. Pracę doktorską pt. „Mit 'Ziem Odzyskanych' a konstrukcja przestrzeni pamięci na przykładzie Góry św. Anny i Ślęży w latach 1945-59" napisał pod kierunkiem prof. M. Zybury i obronił z wyróżnieniem w Instytucie Historycznym UWr. Zainteresowania badawcze dr. Przybyły krążą wokół pamięci kulturowej i politycznej, imagologii, transferu kulturowego i translatoryka (w polsko-niemieckich kontekstach).

Ludzie Pogranicza

Literatura, kultura i polityka stanowiły przez wieki historyczne przestrzenie w polsko-niemieckim dialogu i wciąż stanowią płaszczyzny dokonujących się w nim spotkań, wymiany i tarć. Niemieckie oświecenie zrodziło w swojej narracji o Polsce krytyczne wyobrażenia, które, ewoluując potem mniej lub bardziej, trwale określiły niemiecki wizerunek Polski i Polaków – często konfrontacyjnie nieprzyjazny – aż po obecne czasy w gruncie rzeczy. Na pewno żywe one były jeszcze w minionym stuleciu.

Warunki dla dialogu, zdolnego zamieniać konfrontację w partnerstwo, nastały dopiero po II wojnie światowej. Obfitował on wtedy we wzloty i upadki, nadzieje i zawody, ale przy wszystkich trudnościach i ograniczeniach, wynikających z dwubiegunowego charakteru ówczesnego świata, był przez obydwie strony uparcie kontynuowany. I tak, jak pod koniec lat 80-tych do zmian dojrzewał świat, tak w latach 1989-1991 doszło też do przełomu w relacjach wolnej Polski ze zjednoczonymi, demokratycznymi Niemcami. Negatywnie nacechowane, nieufne sąsiedztwo przerodziło się w przyjazną współpracę, nawet jeśli bywa ona, jak to się dzieje obecnie, wystawiana na ciężką próbę

Poszczególne wykłady z cyklu „Ludzie pogranicza” traktują o wybitnych aktorach polsko-niemieckiego dialogu, „wielkich latarnikach” wzajemnego otwierania się Niemców i Polaków na siebie w tym czasie. Byli i są to ludzie pióra, snujący wizje przyszłości, którzy kształtowanie naszych wzajemnych dobrych relacji traktowali i traktują jako zadanie – żyli i żyją nim w myśl sformułowanego przez Huberta Orłowskiego dla Poznańskiej Biblioteki Niemieckiej motta: „Sąsiedztwo zobowiązuje”.

W ramach cyklu zaplanowano jeszcze wykład:

• 07. 06. 2023: Artur Białachowski – Rozjaśniający współczesność. Wkład Martina Pollacka w budowanie dialogu międzykulturowego.  

Serdecznie zapraszamy!